O arquitecto portugués Eduardo Souto de Moura (Porto, 1952) foi galardoado co Premio Pritzker de Arquitectura 2o11, dotado con cen mil dólares (pouco máis de setenta mil euros), por un traballo desenvolvido durante tres décadas no que combinou a modernidade cos ecos da tradición, segundo o xurado.
Oporto viu nacer ao máis novo da terceira xeración de arquitectos modernos portugueses. Foi en 1952, o seu nome: Eduardo Souto de Moura. Iniciouse na arquitectura como discípulo de Fernando Távora, considerado o pai da arquitectura moderna, e de Álvaro Siza, con quen traballou entre os anos 1974 e 1979. Licenciado na Escola Superior de Belas Artes da súa cidade natal, tivo na súa Escola de Arquitectura a primeira experiencia como profesor asistente, á que seguiron outras durante a década do oitenta, nas escolas superiores de Paris-Belleville, Harvard, Dublín, Zúric e Laussane, onde adquiriu renome na restauración e deseño de edificios monumentais. Nesa época dirixiu a reconstrución da Casa das Artes e o centro cultural da Secretaría de Estado da Cultura do Porto, así como o departamento de Xeociencias da Universidade de Aveiro e un proxecto de hotel emblemático para a cidade austríaca de Salzburgo.
O dato máis significativo da súa obra é a adecuación do edificio á súa contorna, a partir de formulacións aparentemente sinxelas e de extremada sensibilidade, que recollen a herdanza do movemento moderno centroeuropeo. Influído polos suízos Herzog & De Meuron, Souto de Moura propón unha arquitectura moi pragmática na súa busca da simplicidade e o confort. O seus proxectos, que se achegan xa á centena, céntranse nos detalles e nos materiais, como así o reflicte o pavillón de Portugal, deseñado con Álvaro Siza para a Expo 98 de Lisboa, por mor do 5ooº aniversario da primeira viaxe de Vasco de Gama á India. Pero hai moitos exemplos máis, entre eles: o Mercado de Braga, a reforma da Praza Giraldo en Évora, a ponte Dell’Academia en Venecia ou o Forum de Arquitectura de Zúric.
O dato máis significativo da súa obra é a adecuación do edificio á súa contorna, a partir de formulacións aparentemente sinxelas e de extremada sensibilidade, que recollen a herdanza do movemento moderno centroeuropeo. Influído polos suízos Herzog & De Meuron, Souto de Moura propón unha arquitectura moi pragmática na súa busca da simplicidade e o confort. O seus proxectos, que se achegan xa á centena, céntranse nos detalles e nos materiais, como así o reflicte o pavillón de Portugal, deseñado con Álvaro Siza para a Expo 98 de Lisboa, por mor do 5ooº aniversario da primeira viaxe de Vasco de Gama á India. Pero hai moitos exemplos máis, entre eles: o Mercado de Braga, a reforma da Praza Giraldo en Évora, a ponte Dell’Academia en Venecia ou o Forum de Arquitectura de Zúric.
A rehabilitación da pousada do mosteiro de Santa María do Bouro valeulle en 1996 unha nominación para o premio europeo de arquitectura Pabellón Mies van der Rohe xunto con catro máis das súas obras e é que, neste proxecto en cuestión, o histórico e o contemporáneo comulgan de xeito maxistral. Dende entón obtivo diversos recoñecementos internacionais, como o primeiro premio na primeira edición da Bienal Iberoamericana, a nominación como finalista do premio IberFAD e a mención de honra Pedra na Arquitectura.
